شرح کارآزمایی بالینی روغن زد-لاو

شرح کارآزمایی بالینی روغن زد-لاو

(دانلود فایل مقاله)

خصوصیات جمعیت‌شناختی

در این قسمت خصوصیات جمعیت‌شناختی نمونه مورد بررسی در دو گروه مقایسه و آزمون شد و همگنی هر یک از این متغیرها در دو گروه مداخله و کنترل مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا با استفاده از آزمون‌های کولموگرف-اسمیرنف و شاپیرو-ویلک نرمال بودن متغیرهای کمی آزمون شد. برای مقایسه دو گروه از نظر متغیرهای کمی نرمال از آزمون تی مستقل و برای متغیرهای کمی غیر نرمال و متغیرهای رتبه‌ای از آزمون من ویتنی استفاده شد. متغیرهای اسمی نیز با استفاده از آزمون کای اسکوئر و کای اسکوئر دقیق (برای جداول بزرگ‌تر از دو در دو و فراوانی مورد انتظار کم) و آزمون دقیق فیشر (برای جداول دو در دو و فراوانی مورد انتظار کم) در دو گروه مقایسه و آزمون شدند. برای تصمیم‌گیری در خصوص استفاده از آزمون مناسب برای مقایسه متغیرهای جمعیت‌شناختی بین دو گروه، ابتدا نرمال بودن توزیع متغیرها مورد بررسی و آزمون قرار گرفت. برای این منظور از آزمون‌های کولموگرف اسمیرنف و شاپیرو ویلک استفاده شد و سطح معنی‌داری 5 درصد در نظر گرفته شد. در هر گروه به طور جداگانه متغیری نرمال در نظر گرفته شد که توسط حداقل یکی از آزمون‌های کولموگرف اسمیرنف و شاپیرو ویلک، نرمال تشخیص داده شده بود. با توجه به نتایج آزمون، متغیرهای سن و سن همسر نرمال بودند. سایر متغیرها حداقی در یکی از دو گروه غیر نرمال بودند (جدول 1).

میانگین و انحراف معیار سن بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 1/6±0/30 و در گروه کنترل 5/6±0/30 بود. آزمون تی مستقل این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (984/0=P).

میانگین و انحراف معیار سن همسر بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 8/5±9/34 و در گروه کنترل 2/8±9/33 بود. آزمون تی مستقل این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (575/0=P) (جدول 4-).

در گروه مداخله 0/40 درصد افراد دارای تحصیلات راهنمایی و در گروه کنترل 0/30 درصد افراد دارای تحصیلات دبیرستانی بودند. آزمون آماری من ویتنی تفاوت تحصیلات در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (257/0=P).

در گروه مداخله 7/37 درصد افراد دارای همسر با تحصیلات راهنمایی و در گروه کنترل 7/46 درصد افراد دارای همسر با تحصیلات دبیرستانی بودند. آزمون آماری من ویتنی تفاوت تحصیلات همسر در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (122/0=P) (جدول 4-).

در گروه مداخله 0/80 درصد افراد و در گروه کنترل 7/76 درصد افراد خانه‌دار بودند. آزمون آماری کای اسکوئر دقیق تفاوت شغل در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (564/0=P).

در گروه مداخله 7/66 درصد افراد و در گروه کنترل 3/83 درصد افراد دارای همسر با شغل آزاد بودند. آزمون آماری کای اسکوئر دقیق تفاوت شغل همسر در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (460/0=P) (جدول 4-؟؟؟).

در گروه مداخله 7/66 درصد افراد و در گروه کنترل 7/76 درصد افراد دارای درآمد در حد کفاف بودند. آزمون آماری من ویتنی تفاوت درآمد در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (253/0=P).

در گروه مداخله 3/93 درصد افراد و در گروه کنترل 7/96 درصد افراد در شهر زندگی می‌کردند. آزمون آماری دقیق فیشر تفاوت محل سکونت در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (612/0=P).

در گروه مداخله 7/66 درصد افراد و در گروه کنترل 7/66 درصد افراد در منزل استیجاری زندگی می‌کردند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت وضعیت سکونت در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (000/1=P) ).

هیچ یک از افراد در گروه مداخله و در گروه کنترل زندگی با فرد دیگر نداشتند. بنابراین امکان انجام آزمون وجود نداشت (جدول 6).

در گروه مداخله 7/56 درصد افراد و در گروه کنترل 0/70 درصد افراد دارای فعالیت ورزشی در طول روز نبودند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت فعالیت ورزشی در طول روز در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (284/0=P) (جدول 7

میانگین و انحراف معیار تعداد فعالیت ورزشی در هفته بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 9/1±2/4 و در گروه کنترل 1/2±2/4 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (812/0=P) (جدول 8).

همه افراد در گروه مداخله و در گروه کنترل رابطه عاطفی خوبی با همسر داشتند. بنابراین امکان انجام آزمون وجود نداشت (جدول 9(

در گروه مداخله 7/76 درصد افراد و در گروه کنترل 3/93 درصد افراد دارای بیش از 8 ساعات کار در بیرون منزل بودند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت ساعات کار در بیرون منزل در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (071/0=P).

در گروه مداخله 3/73 درصد افراد و در گروه کنترل 0/80 درصد افراد دارای 8 ساعت خواب در شبانه‌روز بودند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت ساعت خواب در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (542/0=P) (جدول 10).

در گروه مداخله 3/93 درصد افراد و در گروه کنترل 0/100 درصد افراد دارای اختلاف سنی با همسر بودند. آزمون آماری دقیق فیشر تفاوت اختلاف سنی با همسر در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (492/0=P) (جدول 4-).

در گروه مداخله 0/100 درصد افراد و در گروه کنترل 7/96 درصد افراد کم سن‌تر از همسر خود بودند. آزمون آماری دقیق فیشر تفاوت نوع اختلاف سنی با همسر در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (000/1=P) (جدول 11

میانگین و انحراف معیار سن ازدواج بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 9/4±2/21 و در گروه کنترل 8/4±3/22 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (346/0=P).

میانگین و انحراف معیار سن اولین زایمان بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 3/4±5/22 و در گروه کنترل 4/4±4/21 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (533/0=P) (جدول 12

در گروه مداخله 3/52 درصد افراد دارای دو فرزند و در گروه کنترل 9/42 درصد افراد دارای یک فرزند بودند. آزمون آماری من ویتنی تفاوت تعداد فرزند در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (000/1=P) (جدول 13).

در گروه مداخله 3/78 درصد افراد و در گروه کنترل 7/66 درصد افراد دارای زایمان طبیعی بودند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت نوع زایمان در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (388/0=P) (جدول14).

در گروه مداخله 7/66 درصد افراد و در گروه کنترل 7/76 درصد افراد از روش‌های جلوگیری استفاده می‌کردند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت استفاده از روش‌های جلوگیری در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (136/0=P).

در گروه مداخله 0/65 درصد افراد و در گروه کنترل 0/72 درصد افراد از روش‌های طبیعی استفاده می‌کردند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت نوع روش جلوگیری در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (614/0=P).

در گروه مداخله 7/66 درصد افراد و در گروه کنترل 3/83 درصد افراد از روش پیش‌گیری ناراضی بودند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت نارضایتی از روش پیشگیری در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (136/0=P) (جدول 15)

در گروه مداخله 0/100 درصد افراد و در گروه کنترل 1/93 درصد افراد دارای قاعدگی منظم بودند. آزمون آماری دقیق فیشر تفاوت منظم بودن قاعدگی در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (237/0=P) (جدول 16

همه افراد در گروه مداخله و در گروه کنترل احساس سفتی در مهبل هنگام دخول در طول یک ماه گذشته داشتند. بنابراین امکان انجام آزمون وجود نداشت (جدول 17).

همه افراد در گروه مداخله و در گروه کنترل اتاق خواب مجزا با همسر داشتند. بنابراین امکان انجام آزمون وجود نداشت (جدول 18

در گروه مداخله 7/56 درصد افراد و در گروه کنترل 0/80 درصد افراد تصور می‌کردند همسر آنها دارای رضایت متوسط از ظاهر فیزیکی آنان است. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت تصور زن از رضایت همسر از ظاهر فیزیکی او در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (052/0=P).

در گروه مداخله 0/40 درصد افراد رضایت زیاد از ظاهر فیزیکی همسرشان داشتند و در گروه کنترل 3/63 درصد افراد رضایت متوسط داشتند بودند. آزمون آماری کای اسکوئر تفاوت رضایت از ظاهر فیزیکی همسر در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (064/0=P) (جدول 19).

در گروه مداخله 7/76 درصد افراد و در گروه کنترل 0/70 درصد افراد دارای 2 بار فعالیت جنسی در هفته بودند. آزمون آماری من ویتنی تفاوت تعداد فعالیت جنسی در هفته در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (992/0=P) (جدول 20

در گروه مداخله 0/100 درصد افراد و در گروه کنترل 3/93 درصد افراد خشونت عاطفی، کلامی و روانی توسط همسر نداشتند. آزمون آماری دقیق فیشر تفاوت خشونت عاطفی، کلامی و روانی توسط همسر در دو گروه را معنی‌دار نشان نداد (492/0=P).

هیچ یک از افراد در گروه مداخله و در گروه کنترل خشونت جنسی توسط همسر نداشتند. بنابراین امکان انجام آزمون وجود نداشت. هیچ یک از افراد در گروه مداخله و در گروه کنترل خشونت فیزیکی توسط همسر نداشتند. بنابراین امکان انجام آزمون وجود نداشت. هیچ یک از افراد در گروه مداخله و در گروه کنترل خشونت اقتصادی توسط همسر نداشتند. بنابراین امکان انجام آزمون وجود نداشت. هیچ یک از افراد در گروه مداخله و در گروه کنترل تهدید توسط همسر نداشتند. بنابراین امکان انجام آزمون وجود نداشت (جدول 21).

قسمت دوم: یافته‌های اصلی

در این قسمت متغیرهای اصلی یعنی عملکرد جنسی، حیطه‌های آن و رضایتمندی جنسی در نمونه مورد بررسی در دو گروه مداخله و کنترل و در مرحله قبل با بعد از مداخله مقایسه و آزمون شد. ابتدا با استفاده از آزمون‌های کولموگرف-اسمیرنف و شاپیرو-ویلک نرمال بودن متغیرها آزمون شد. برای مقایسه دو گروه از نظر متغیرهای کمی نرمال از آزمون تی مستقل و برای متغیرهای کمی غیر نرمال و متغیرهای رتبه‌ای از آزمون من ویتنی استفاده شد. متغیرهای اسمی نیز با استفاده از آزمون کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر (برای جداول دو در دو و فراوانی مورد انتظار کم) و آزمون کای اسکوئر دقیق (برای جداول بزرگ‌تر از دو در دو و فراوانی مورد انتظار کم) در دو گروه مقایسه و آزمون شدند.

برای تصمیم‌گیری در خصوص استفاده از آزمون مناسب برای مقایسه متغیرهای اصلی بین دو گروه، ابتدا نرمال بودن توزیع متغیرها مورد بررسی و آزمون قرار گرفت. برای این منظور از آزمون‌های کولموگرف اسمیرنف و شاپیرو ویلک استفاده شد و سطح معنی‌داری 5 درصد در نظر گرفته شد. در هر گروه به طور جداگانه متغیری نرمال در نظر گرفته شد که توسط حداقل یکی از آزمون‌های کولموگرف اسمیرنف و شاپیرو ویلک، نرمال تشخیص داده شده بود. با توجه به نتایج آزمون، رضایتمندی جنسی قبل از مداخله نرمال بود و سایر متغیرهای اصلی حداقل در یکی از دو گروه غیرنرمال بودند(جدول 22).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه میل قبل از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 3/0±3/1 و در گروه کنترل 3/0±4/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (055/0=P).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه میل بعد از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 7/0±8/4 و در گروه کنترل 6/0±8/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد.

عملکرد جنسی در حیطه میل بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، در گروه مداخله 7/0±5/3 افزایش و در گروه کنترل 6/0±4/0 افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P). به عبارت دیگر افزایش عملکرد جنسی در حیطه میل در گروه مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.

آزمون ویلکاکسون نشان داد هم در گروه مداخله (001/0>P) و هم در گروه کنترل (020/0=P)، تغییرات عملکرد جنسی در حیطه میل معنی‌دار بوده است (جدول 23).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه تحریک قبل از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 1/0±2/1 و در گروه کنترل 1/0±2/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (410/0=P).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه تحریک بعد از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 9/0±6/5 و در گروه کنترل 8/0±6/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P).

عملکرد جنسی در حیطه تحریک بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، در گروه مداخله 9/0±4/4 افزایش و در گروه کنترل 8/0±3/0 افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P). به عبارت دیگر افزایش عملکرد جنسی در حیطه تحریک در گروه مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.

آزمون ویلکاکسون نشان داد هم در گروه مداخله (001/0>P) و هم در گروه کنترل (017/0=P)، تغییرات عملکرد جنسی در حیطه تحریک معنی‌دار بوده است (جدول24).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه رطوبت قبل از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 2/0±3/1 و در گروه کنترل 3/0±3/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (355/0=P).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه رطوبت بعد از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 8/0±7/5 و در گروه کنترل 4/1±0/2 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P).

عملکرد جنسی در حیطه رطوبت بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، در گروه مداخله 8/0±4/4 افزایش و در گروه کنترل 5/1±8/0 افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P). به عبارت دیگر افزایش عملکرد جنسی در حیطه رطوبت در گروه مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.

آزمون ویلکاکسون نشان داد هم در گروه مداخله (001/0>P) و هم در گروه کنترل (008/0=P)، تغییرات عملکرد جنسی در حیطه رطوبت معنی‌دار بوده است (جدول -25).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه ارگاسم قبل از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 1/0±2/1 و در گروه کنترل 0/0±2/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (154/0=P).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه ارگاسم بعد از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 8/0±7/5 و در گروه کنترل 0/1±6/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P).

عملکرد جنسی در حیطه ارگاسم بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، در گروه مداخله 8/0±5/4 افزایش و در گروه کنترل 0/1±4/0 افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P). به عبارت دیگر افزایش عملکرد جنسی در حیطه ارگاسم در گروه مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.

آزمون ویلکاکسون نشان داد هم در گروه مداخله (001/0>P) و هم در گروه کنترل (027/0=P)، تغییرات عملکرد جنسی در حیطه ارگاسم معنی‌دار بوده است (جدول 26).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه رضایت قبل از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 0/0±2/1 و در گروه کنترل 2/0±3/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (078/0=P).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه رضایت بعد از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 0/1±7/5 و در گروه کنترل 2/1±9/1 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P).

عملکرد جنسی در حیطه رضایت بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، در گروه مداخله 0/1±5/4 افزایش و در گروه کنترل 2/1±6/0 افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P). به عبارت دیگر افزایش عملکرد جنسی در حیطه رضایت در گروه مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.

آزمون ویلکاکسون نشان داد هم در گروه مداخله (001/0>P) و هم در گروه کنترل (014/0=P)، تغییرات عملکرد جنسی در حیطه رضایت معنی‌دار بوده است (جدول 28).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه درد قبل از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 6/0±5/2 و در گروه کنترل 5/0±2/2 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (052/0=P).

میانگین و انحراف معیار عملکرد جنسی در حیطه درد بعد از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 7/0±7/5 و در گروه کنترل 2/1±1/3 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P).

عملکرد جنسی در حیطه درد بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، در گروه مداخله 1/1±2/3 افزایش و در گروه کنترل 3/1±9/0 افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P). به عبارت دیگر افزایش عملکرد جنسی در حیطه درد در گروه مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.

آزمون ویلکاکسون نشان داد هم در گروه مداخله (001/0>P) و هم در گروه کنترل (002/0=P)، تغییرات عملکرد جنسی در حیطه درد معنی‌دار بوده است (جدول29.

میانگین و انحراف معیار نمره کل عملکرد جنسی قبل از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 7/0±8/8 و در گروه کنترل 7/0±5/8 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (273/0=P).

میانگین و انحراف معیار نمره کل عملکرد جنسی بعد از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 4/4±2/33 و در گروه کنترل 5/5±0/12 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P).

نمره کل عملکرد جنسی بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، در گروه مداخله 5/4±5/24 افزایش و در گروه کنترل 8/5±3/3 افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P). به عبارت دیگر افزایش نمره کل عملکرد جنسی در گروه مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.

آزمون ویلکاکسون نشان داد هم در گروه مداخله (001/0>P) و هم در گروه کنترل (001/0>P)، تغییرات نمره کل عملکرد جنسی معنی‌دار بوده است (جدول 30).

میانگین و انحراف معیار رضایتمندی جنسی قبل از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 0/4±0/40 و در گروه کنترل 1/4±9/41 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان نداد (074/0=P).

میانگین و انحراف معیار رضایتمندی جنسی بعد از مداخله بیماران مورد مطالعه در گروه مداخله 6/9±4/77 و در گروه کنترل 3/11±0/49 بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P).

رضایتمندی جنسی بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، در گروه مداخله 4/10±4/37 افزایش و در گروه کنترل 3/10±1/7 افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی‌دار نشان داد (001/0>P). به عبارت دیگر افزایش رضایتمندی جنسی در گروه مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.

آزمون ویلکاکسون نشان داد هم در گروه مداخله (001/0>P) و هم در گروه کنترل (001/0=P)، تغییرات رضایتمندی جنسی معنی‌دار بوده است (جدول 31).

قسمت سوم: یافته‌های جانبی

در قسمت اول (خصوصیات جمعیت‌شناختی) مشخص شد که دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای جمعیت‌شناختی تفاوت معنی‌داری با یکدیگر نداشتند و همگن بودند. در قسمت دوم (یافته‌های اصلی) مشخص گردید مداخله انجام شده بر روی عملکرد جنسی موثر بوده است. در این قسمت بر آن هستیم تا به عنوان اهداف جانبی خصوصیاتی را از افراد مورد مطالعه بررسی کنیم که در مداخله موثر بوده‌اند و باعث کاهش یا افزایش اثر مداخله بر روی نمره کل عملکرد جنسی شده‌اند. برای این منظور از آنالیز واریانس دو طرفه استفاده شد و اثر مداخله، اثر متغیرهای دیگر و نیز اثر متقابل این دو بر روی تغییرات نمره کل عملکرد جنسی آزمون شد. در مواردی که اثر متغیر مورد بررسی یا اثر متقابل آن با مداخله معنی‌دار بود، نتایج تفضیلی آنالیز واریانس دو طرفه ارائه گردید.

نتیجه آزمون‌های آنالیز واریانس دو طرفه برای بررسی اثر مداخله، اثر متغیرهای دیگر و نیز اثر متقابل این دو بر روی تغییرات نمره عملکرد جنسی نشان داد اثر درآمد (032/0=P) و همچنین اثر متقابل مداخله (گروه) و تعداد فرزند (002/0=P) بر نمره کل عملکرد جنسی معنی‌دار بود. در سایر موارد اثر متغیر و یا اثر متقابل معنی‌دار نبود (05/0P>).

در قسمت قبل مشخص شد اثر درآمد بر روی تغییر نمره عملکرد جنسی معنی‌دار بود. جدول 4- نتایج تفضیلی این آنالیز واریانس را نشان می‌دهد. بر اساس نتایج در افراد با درآمد در حد کفاف، تغییرات عملکرد جنسی بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله بیشتر بود (032/0=P).

در قسمت قبل مشخص شد اثر متقابل مداخله (گروه) و تعداد فرزند بر روی تغییر نمره عملکرد جنسی معنی‌دار بود. جدول 4- نتایج تفضیلی این آنالیز واریانس را نشان می‌دهد. بر اساس نتایج اثر مداخله در افراد با تعداد فرزند بیشتر، باعث افزایش بیشتری در عملکرد جنسی شده بود. ولی در گروه کنترل افزایش عملکرد جنسی در افراد با فرزند کمتر بیشتر بود (002/0=P).